|
علم در عصر انتظار( گفتگو با استاد سید محمد مهدی میرباقری) |
|
|
• با توجه به اين كه شايد بزرگترين و مؤثرترين عامل در تمدنها علوم باشد و اكنون سير علم و تكنولوژى تمدن غرب است كه پيشگام بسط تمدن در غرب به شمار مىرود، به نظر شما رابطه تمدن الهى كه به دست امام گسترش مىيابد با علم چگونه است؟ همچنين حديثى را كه مىفرمايد: 25 درجه از 27 درجه علم، در زمان امام عليهالسلام به بشر عرضه مىشود، توضيح دهيد؟
ميرباقرى: در اين كه علم، طريق تحقق تمدن ماست، ترديدى نيست. بنابراين، تمدن حضرت باعلومى كه در آن زمان بسط و گسترش پيدا مىكند، ارتباط دارد و حتماً يك تمدن آرمانى و يك نظام اطلاعاتى و علمى و به تعبير ديگر، يك فرهنگ آرمانى هم خواهد داشت؛ اما سؤال اين است كه چه نسبتى بين آن علوم و اين علوم هست و آيا معنى گسترش علوم اين است كه همين علومى كه در دنياى معاصر و جود دارد و ابزارى براى دستيابى به ساز و كارهاى تمدن است، در آن دوره نيز به كار خواهد گرفته شد؟ در اين زمينه، دو نگاه وجود دارد؛ يك نگاه معتقد است كه علوم كنونى، علوم حقّى است و كارآمدىهايى كه در اختيار بشر مىگذارد، كارآمدىهاى مثبتى است؛ هر چند كه بعضى از اين اقتدار، سوءاستفاده كردهاند و در بعضى از موارد، استفادههاى ضد اخلاقى از علم كردهاند؛ ولى در ذات علم، ارتباط با آرمان اخلاقى خاصى وجود ندارد؛ بلكه كارآمدى و اقتدارى در اختيار بشر قرار مىدهد كه مىتواند در اختيار ارزشهاى آرمانى انبيا قرار بگيرد. بنابراين، اين علوم، يك گام به سمت جامعه مهدوى است؛ يعنى بشر به نقطهاى از اقتدار مىرسد كه مىتواند بر پايه اين اقتدار، جامعه جهانى موعود را بنا نهد. در جامعه جهانى، آن چه ما بدان احتياج داريم، سرعت ارتباط، دقت و انضباط ارتباط و اقتدارى است كه بتوان بر اساس آن، يك نظام جهانى هماهنگ را استوار كرد و اينها، رهآورد همين علومى هستند كه به ويژه پس از رنسانس توليد شده است؛ گرچه كاربردهاى غلط هم داشتهاند كه ما بايد جلوى آن كاربردهاى غلط را بگيريم.
|
|
ادامه مطلب...
|